PĄCZKI, obrączkę muszą mieć!

Robiłam je rok temu i gdzieś mi się te zdjęcia schowały. Znalezione akurat na karnawał chyba nie powinny czekać kolejny rok na opublikowanie. Nie wiadomo czy kolejnego końca świata nam nie wymyślą albo czy (o zgrozo) Tłusty Czwartek dalej będzie obowiązywał ;]

A tak ogólnie to jestem z siebie cholernie dumna, nie o pączki chodzi. 

Cały wysiłek włożony w ostatni czas po prostu się opłacił. I z tego miejsca chciałam przede wszystkim przeprosić - za trucie typu "weźmiesz moją zmianęęę?", "dasz mi notatki z ostatniego wykładu, bo się na niego nie wybieram?", "nie mogę teraz gadać, zadzwoń kiedy indziej" etc etc; podziękować - za wszelką pomoc, wyrozumiałość, ciepłe słowa w chwilach załamania nerwowego ;) Pawłowi za cierpliwość i że mimo wszystko nie zniechęcił się po kolejnej nieudanej próbie nawiązania rozmowy telefonicznej ;P Annie B. za milion wydruków i wspólne rozpracowywanie makro do 2 w nocy :D pogratulować zdolniachom z grupy i z niegrupy! I w ogóle mogłabym tak wymieniać i wymieniać... i wymieniać ale z uwagi na osoby niezbyt zainteresowane muszę streścić to w kilku słowach.

Fajnie, że jesteście! ;)

A w kwestii pączków? Dokładnie pamiętam, ich przygotowanie zajęło mi cały dzień. Robiłam je chyba z 3 różnych przepisów - każde ciasto starannie wyrobione, wyrośnięte, dopieszczone. Smażone we frytkownicy, część nadziewana przed - inne po (marmoladą różaną, śliwkową, wieloowocową).

W smaku wyszły świetne, jak z tradycyjnej cukierni (ale podkreślam, że długo szukałam 'idealnych' przepisów). Jednak po tej całej masowej produkcji byłam bardziej zmęczona i przesiąknięta olejem niż chętna na ich późniejsze jedzenie. Ciągłe pilnowanie:

1. żeby zrobiły im się regularne obrączki
2. by marmolada znowu ze środka nie wyciekła i nie zaczęła się przypalać
3. żeby w ogóle nie były za bardzo zjarane...

I chyba krótko to wszystko podsumuję: jak pyszne domowe pączki by nie były, raczej wolę tak jak dziś - wsiąść z Pięknym do SKM kierunek Gdynia, wysiąść na Głównej, walczyć z zimnym wiatrem w drodze do pączkarni. A wszystko by w końcu oszaleć na widok wielkich tłustych, drożdżowych i jeszcze ciepłych kopert z najróżniejszym nadzieniem. Zasłodzić się kukułkowym, czekoladowym, chałwowym i twarogowym, a na koniec ruszyć do Multi na "Niemożliwe".

Udany koniec sesji, prawda? ;)

A wiecie co jest w tym wszystkim najśmieszniejsze?

"Paweł... a może znowu porwę się na zrobienie własnych pączków?"

Bo to jest tak cholernie dobre, że nie da się przejść obok nich obojętnie ;D

I automatycznie włącza Ci się motywacja, by zrobić coś swojego - co dorówna im smakiem!

Hipokryci tak już mają.