Rogal gdański vs Rogal marciński

Rogal z nadzieniem z białego maku, tradycyjnie przygotowywany w Poznaniu z okazji dnia św. Marcina - 11 listopada.

O tym, że te niepozorne rogale są na stałe zakorzenione w tradycji Poznaniaków dowiedziałam się dopiero rok temu. Szczerze Wam trochę zazdroszczę, bo tak jakby świętujecie podwójnie tłusty czwartek ale ćśś... ;)

Tak czy inaczej Rogale Marcińskie są wyjątkowe, choćby ze względu na CERTYFIKAT umożliwiający samo stosowanie tej nazwy. Wiadomo też, że ciasto obowiązkowo musi być półfrancuskie, a nadzienie powinno składać się z białego maku, cukru, śmietany, masła, wanilii, daktyli, rodzynek oraz skórki pomarańczowej. Według tradycji prawdziwy rogal Świętomarciński powinien ważyć 250g. Jednym słowem spora dawka słodkości.

Swoją drogą dziwnie brzmiałoby, gdyby bez posiadania owego "papierka" podpisywać ten wypiek Rogal typu marcińskiego, tak jak w przypadku ser typu Feta. Tak czy inaczej cukiernie potrafią sprytnie wybrnąć z tej sytuacji i stosują własne, niebudzące zastrzeżeń nazewnictwo - dzięki czemu 11go listopada rogalowy szał ogarnia całą Polskę ;)

W Trójmieście już wcześniej spotykałam się z tymi małymi wypiekami przypominającymi poznański przysmak lecz pod zupełnie inną nazwą. O ile dobrze pamiętam Pellowski lub Szydłowski oferowali Rogale gdańskie, więc w niedzielny poranek WYBRAŁAM SIĘ NA POSZUKIWANIA. Odwiedziłam 4 piekarnie, starałam się wybierać rogale o różnych nazwach, kształtach i składnikach, które posłużyły mi za podstawę porównań.Rezultat spaceru po Monciaku:

uszczuplenie portfela o 17,01 PLN

prawie 0,5 kg słodkości - ok. 480 g

i... aż boję się pomyśleć ile kcal ;)

Cukiernie, które odwiedziłam to: 

Sowa,  

Kandulski,  

Jarzębińscy 

i punkt z gorącymi Pączkami, który odwiedzam czasem w drodze na uczelnię (są rewelacyjne ;)

Nadszedł chyba czas na małą recenzję:

CUKIERNIA SOWA

nazwa: ROGAL BYDGOSKI

Ogólna charakterystyka

- rogaliki kupuje się na wagę (32 zł / kg)

- każda sztuka jest mała, ok. 100 g

Wygląd zewnętrzny

- ciasto jest jasne ale w żadnym wypadku nie można użyć określenia "niedopieczone"

- intensywnie biały lukier (tak!)

- posypane drobno posiekanymi orzeszkami

- kształt małego kształtnego rogalika, na usta cisną mi się słowa "śliczne" i "urocze"

Po przekrojeniu

- ciasto typowo półfrancuskie, delikatne i lekko rozpadające się

- nadzienie z białego maku, masa dobrze zmielona i idealnie gładka

- wyraźnie zarysowane warstwy ciasto ~ mak ~ ciasto

Zapach

- świeże ciasto miesza się ze słodką i delikatną marcepanową nutą

Smak

- genialne ciasto: miękkie, delikatne, odpowiednio wilgotne i słodkie

- ciasto zadziałało trochę sentymentalnie, jak babcine rogaliki półfrancuskie ;)

- nadzienie delikatne w smaku, słodkie lecz nie do przesady, delikatnie wyczuwalny marcepan

Ocena: 4 / 5 - punkty odjęłam, bo wydaje mi się że rogaliki są za mało tradycyjne, bardziej przypominają codzienne wyroby cukiernicze (masa makowa chyba jednak nie powinna być aż tak gładka, a w smaku brakuje tego "czegoś"... takiej oczekiwanej wyrazistości)

JARZĘBIŃSCY

nazwa: ROGAL Z NADZIENIEM ORZECHOWYM

Ogólna charakterystyka

- rogaliki sprzedawane na sztuki w cenie 2,50 zł / szt.

- mój rogalik po zważeniu miał ok. 90 g

Wygląd zewnętrzny

- porcja wygląda na dużą ale w rzeczywistości jest lekka i tak jakby "nadmuchana"

- ładne jasne ciasto, równomiernie dopieczone

- oblane dość dużą ilością lukru, niestety raczej przezroczystym

- bardzo delikatnie obsypane posiekanymi orzeszkami

- kształtem przypomina bardziej 7 Days'a niż rogatego rogala

Po przekrojeniu

- typowy napompowany "dmuchawiec"

- ciasto nie wygląda na zwijane, bardziej jak wyrośnięta i nadziana czymś bułka

- nadzienie to po prostu KLEKS, kropla masy w morzu ciasta

- masa nie jest idealnie gładka jak u Sowy, występują grubo mielone orzechy w cukierniczej masie

Zapach

-nijaki... musiałam się postarać, żeby wyczuć makowo - marcepanowy aromat

Smak

- ciasto ma strasznie dziwny smak, trochę 7 Days'owy (chociaż i tak wolę 7 Days)

- pozostaje niezidentyfikowany i trudny do opisania posmak

- wbrew moim obawom rogal nie był suchy jak wiór

- w nadzieniu wyraźnie chrupią orzechy ale jest to niestety słodka masa, która nie ma nic wspólnego z tradycyjnym rogalem z Poznania, nawet nie potrafiłam wychwycić smaku maku...

- jedynym smakiem, który nie wydaje się "dziwny" jest słodki lukier

- cały rogal zalatuje sztucznością

Ocena: 2 / 5 - po prostu zwykły rogalik, słodka bułka, jakość adekwatna do ceny (2,50 zł). Zawiodłam się, bo piekarnia ma BARDZO szeroki asortyment, w tym smaczne pączki serowe. Zawsze mogłam tam jeść oczami. Daję 2, bo może gdybym nie miała porównania z innymi wypiekami ten smak aż tak bardzo by mi nie przeszkadzał.

Gorące Pączki

nazwa: ROGAL Z BIAŁYM MAKIEM I BAKALIAMI

Ogólna charakterystyka

- rogaliki sprzedawane na sztuki (3,50 zł / szt.)

- rogalik po zważeniu ważył 120 g

Wygląd zewnętrzny

- nie są to duuuże, wyrośnięte i wysokie rogale, a długie rogaliki z mocno zawiniętymi do środka różkami

- trochę ciemniejsze od pozostałych

- lukier jest przezroczysty ale pełni on funkcję "kleju", główną rolę gra obfita orzechowa posypka, która pokrywa dosłownie cały wierzch rogala

- w posypce wśród orzeszków można znaleźć także rodzynki i skórkę pomarańczową

Po przekrojeniu

- ciasto chyba jednak drożdżowe, a nie półfrancuskie (ale to pączkarnia, więc grzech wybaczymy)

- nadzienie przechodzi wzdłuż całego rogala, proporcja mniej więcej pół na pół (!)

- masa nie jest idealnie gładka, wyraźnie widać cząstki bakalii

- rogaliki są mięciutkie, dodam jeszcze że kupiłam ciepłego, bo u nich wszystko robione jest na miejscu :)

Zapach

- wyraźnie wyczuwalny marcepan, bardziej intensywny niż u Sowy, z domieszką aromatu bakaliowego

Smak

- ani masa ani ciasto nie okazały się tak słodkie jak myślałam

- dominuje smak orzechów i bakalii, bardzo brakuje mi marcepanowego posmaku

- nazwa powinna raczej brzmieć "Rogal orzechowo - bakaliowy", nie makowy

Ocena: 3,5 / 5 - po prostu smaczny drożdżowy rogalik, masa bakaliowa otulona fajnym ciastem.

KANDULSKI

Tradycyjny ROGAL MARCIŃSKI

Gdy weszłam do tej cukierni obsługująca mnie Pani od razu wskazała na certyfikat leżący na blacie. To jest to! Tradycyjne Rogale Marcińskie sprowadzane do Sopot prosto z Poznania. Oryginalna receptura, wysoka jakość i... niestety demotywująca cena, na którą nie byłam przygotowana ale raz w życiu można spróbować takiego prawdziwego wypieku.

Ogólna charakterystyka

- rogale sprzedawane na wagę (41 zł / kg - czy 8,77 zł za jednego rogala to dużo?)

- każda sztuka ma ok. 250 g, słuszna porcja dokładnie tak jak nakazuje tradycja

Wygląd zewnętrzny

- ciasto ładnie dopieczone, z wierzchu troszeczkę ciemniejsze

- biały lukier ale w dalszym ciągu jaśniejszy niż u Sowy, a nie ukrywam że chyba właśnie ten element wizualny skrada moje serce ;)

- posypany CAŁYMI kawałkami orzechów włoskich i ziemnych

- duże, pięknie wyrośnięte rogale, BOMBA!

Po przekrojeniu

- ciasto typowo półfrancuskie, delikatne i lekko rozpadające się

- ilość ciasta wręcz znika w stosunku do ilości makowego nadzienia! Rogal to praktycznie sama masa makowo - marcepanowa

- widać zarysowane warstwy ciasto ~ mak ~ ciasto

- masa gładka ale nie zmielona na miał, widać zatopione w niej kawałki orzechów, rodzynek i skórki pomarańczowej

Zapach

- wyraźnie czuję marcepan :)

Smak

- ciasto w smaku typowo półfrancuskie, nie jest tak słodkie jak myślałam ale w dalszym ciągu smaczne

- znów powtórka z sentymentalnego smaku rogalików półfrancuskich u babci ;)

- masa wyraźnie smakuje marcepanem, co chwilę rozgryzam kawałki bakalii, czuję mak... wszystko idealnie ze sobą współgra

Ocena: 4,5 / 5 - bo mój mózg nastawił się, że pierwszy gryz będzie trochę słodszy i dosłownie powali mnie na kolana :D

A TERAZ KILKA ZDJĘĆ PO PRZEKROJENIU:

Cukiernia Sowa

Cukiernia Sowa

Piekarnia - Cukiernia Jarzębińscy

Pączki

Cukiernia Kandulski

Podsumowując:

W kwestii "7 Days'ów" się nie wypowiem, takich wyrobów w dzień Św. Marcina w ogóle nie powinno się reklamować wystawą plakatową i szyldami.

Sowa to najsłodszy i najbardziej wilgotny z rogalików, pyszny i wart swojej ceny.

Pączki zaserwowały nam produkt trochę odbiegający od tradycji ale efekt końcowy wyszedł im mimo wszystko ciekawy.

U Kandulskiego nic bym nie zmieniła, prócz tego że wolałabym chyba trochę słodsze ciasto. Fach z rękach, smak tradycji - dobra robota, Cukiernio! ;)

Wniosek? Oli się nie zadowoli :D

Czuję się zasłodzona, idę to zapić kawą.